Taman Negara, verdwaald in de jungle en de Cameron Highlands

Hoooooi,

Om te beginnen: we weten nu hoe jullie je voelen in de kou en regen. Maar hierover later meer.

Allereerst vertellen wij over ons avontuur in de jungle van Taman Negara. Om daar te komen moesten wij eerst vanuit Jerantut met een klein houten bootje, 4 uur varen, richting de jungle. Aangekomen tussen de floating restaurants, opzoek naar ons hotel. Wij hadden een hotel geboekt waarbij je in een soort capsules slaapt. We zetten een foto erbij, dan weet je hoe het eruit zag. Na een rondje lopen door het kleine maar schattige dorpje kregen we te horen dat we met een shuttle naar onze capsule werden gebracht. Wij snapten niet waarom, aangezien het dorp ontzettend klein is. Maar eenmaal in de shuttle snapten wij wel waarom, 10 minuten rijden op de meest onmogelijke wegen door de jungle. Want ja, ons hotel lag letterlijk midden in de jungle. Ook waren wij met 2 andere nederlanders de enige op het terrein. Totaal 9 man aan het werk voor ons, om een heerlijk diner voor ons te maken. Na een avond ouwehoeren zijn we onze capsule op gaan zoeken. Totdat we opeens hard gegil hoorden vanuit de andere capsule. Wij zijn erheen gerend, en wat bleek: een MEGA spin in hun capsule. Na veel pogingen om het beest te verjagen zijn wij hem kwijtgeraakt.. Wij hebben onze eigen capsule maar niet meer gecontroleerd, beter om niet te weten tussen welke beesten je slaapt.

De volgende ochtend lekker ontbeten, om vervolgens ons avontuur te beginnen. Van het tourvrouwtje in het dorp hadden wij te horen gekregen dat je de canopy walk ook zelf kon doen zonder tourguide, en dan door te lopen richting een lookout point. Vanaf hier kon je dezelfde weg via de trap weer terug nemen, of een more adventure route naar beneden doen. Wij besloten dus om de avontuurlijke route te nemen.

De route begon met modderpaden de berg af glijden, omdat er door de flinke regen niet echt grip was om te lopen. De paden waren eigenlijk geen paden, over boomstammen heen klimmen, spinnen en slangen ontwijken, weten dat er tijgers en olifanten in de jungle zitten, takken opzij duwen, een aantal keren hard gevallen. Zo ging dat ongeveer 4 uur lang door, tot we bij een T-splitsing kwamen. En welke kant neem je dan? De rechterkant liep zo goed als dood, dus namen wij de linkerkant. Onderweg werden wij ingehaald door 2 andere Nederlanders, die ook niet meer wisten welke kant we op moesten. Dus zo zijn wij verder gegaan met z'n 6en. Na een eind lopen hoorden wij ineens in de verte hard gebrul, en hebben wij het op een rennen gezet. Even later kwamen wij aan bij een omgevallen boom, die op z'n kant ruim 2x zo groot is als wij. Dus hier konden wij niet meer overheen klimmen. En om het nog spannender te maken vonden wij verse olifantenpoep (nee we hebben niet gevoeld, maar het zag er vers uit) en olifanten voetsporen. Op dit moment kwamen wij er ook achter dat er bloedzuigers op de grond zaten, dus besloot femke even een kijkje te nemen in haar schoenen. En ja, het was beet. Femke zat onder de bloedzuigers, je had haar gezicht moeten zien! Na deze eraf gehaald te hebben zijn we doorgelopen door de jungle, om toch echt die uitgang eindelijk een keer te vinden. Want er leek geen eind aan te komen na 5 uur in de bloedhitte.

Na 5 uur kwamen wij volledig vies van de modder, en met scheuren in de kleding, bezweet en dorstig aan in de "bewoonde" wereld. Wij hebben een lekkere vette hap gegeten met een groot glas drinken. Hierna konden we eindelijk onder de douche, en hier hebben wij van genoten! Zelfs de grote spinnen in de douche maakte ons niet meer uit. In de avond hebben wij een night safari geboekt, dus om 8.30pm werden wij opgehaald in het dorp. Bij deze safari kon je op het dak van de jeep zitten, om zo wilde dieren te spotten. Alleen vertelden ze er niet bij dat je niet de jungle ingaat, maar op een oud verlaten land gaat rondrijden waar dus letterlijk geen beest zit behalve een paar uilen, een rat en een racoon, wat ze bij deze tour de "jungle fox" noemen. Achja, anders hadden we ook maar in onze capsule gezeten.

De volgende ochtend gingen wij met de bus terug naar Jerantut, om vanuit daar de bus te nemen naar de Cameron Highlands. Wij dachten dat dit ongeveer 4 uur met de bus zou zijn, wat er dus bijna 10 waren. In 4 verschillende bussen gezeten, van op een houten plankje zitten tot in een luxe bus. In de avond kwamen wij dan eindelijk aan in Tanah Rata, Cameron Highlands.

In de Cameron Highlands is het zo'n 17 graden, dus dit was erg wennen voor ons. Met dikke truien en lange broeken aan in de regen is echt niks voor ons na alle zon en warmte. We zaten in een leuk dorpje wat erg leek op Oostenrijk. Wij hebben lekker genoten van een avond uiteten bij een Nederlands/Chinees restaurant.

De volgende dag hadden wij een dagtour geboekt, deze keer wel met gids! Want ja, wij gingen naar de vlindertuin, honey bee garden, rose garden, tea plantages en het allergevaarlijkste: aardbeienland! Onze ouders zullen trots zijn dat we dit met een gids hebben gedaan. Want na de jungle-verhalen hadden ze liever een vliegticket naar huis geboekt voor ons, en hadden ze heel veel grijze haren erbij (nogmaals sorry!!).

Vandaag zijn we doorgereden met de bus naar Penang. Dit is een schiereiland van Maleisie. Hier zitten we in Georgetown, in de backpackers straat. Hier blijven wij 5 nachtjes, en zullen de komende dagen weer mooie plekken gaan zien.

Ondertussen zijn we wel wat gewend aan Maleisie, het had wat tijd nodig maar we zijn blij dat we deze reis door Maleisie maken, al blijven we de Australische supermarkt missen. We hebben onze groenten en fruit in de Cameron Highlands gevonden, dus we kunnen er weer tegen aan.

We zullen weer wat foto's erop gooien, so enjoy! en ohja, er komt een filmpje uit de jungle op. als hij er nog niet opstaat als je deze blog leest: hij is onderweg!

Groetjes van Jut en Jul, die het overleefd hebben in de Jungle!